Boş Bir Teneke

Yaşıyorsun. Nefesin dünyada iz bırakıyor; ve başkaların izleriyle hayat alıyorsun. Görüntüleri etrafında. Görüyorsun. Hissediyorsun. Bir oluyorsun. Ve o kadar uzaksın. Bir nefes alacak kadar yakın, bir ömür kadar uzak.

Sıcaklığı bedeninde. Teni gözlerin altında. Sesi dudaklarında. Her şeyin sahibisin. Güçün esirisin. Kudretin dağları aşmış. Ufkun yıldızların ötesine taşmış. Yeryüzü sana dar geliyor. Diğerleri geride kaldı. Böbürlenmek değil, kibir hiç. Sen bambaşkasın. Kıyas olmaz. Ulusun.

Sarayın uçu bulutlardaydı, ama mahzenin cehennemde olduğunu anlamadın. Sen gökyüzünde yüzerken bıraktıkların yeraltındaydı. Sesleri yeri sarstı. Artçıları görmedin. Toprağı biriktirmedin. Tek duyduğun, bir tek baktığın, sadece okuduğun umutlarındı. Hayalindi. Rüyandı.

İçi boş bir tenekeydi. Başlangıçta da boştu şimdi de boş. Sesi melodi gibi gelmişti. Gürültüsü kahkahaydı. Sessizliği huzurdu. Ama içi boştu. Boş... Feza kayboldu. Gökyüzü uzaklaştı. Dünya yükseldi. İhtişamın küçük kaldı. Teneke aynı kaldı. Ne doldu ne de güzelleşti?

Hayıflanma zamanı değil. Kabulleneceksin. Sen ettin sen buldun. Yalnızken yalnız kalınmaz. Pohpohlanırken sevilmezsin. Şeytanın gör dediğini yaşadın. İstesen ağlayamazsın şimdi. Ne değişecek? Diğerlerin hüngür hüngür sesleri arasında karışacak haykırışların, hayıflanmaların. Ne olacak zannediyorsun? Aynı şeyler, tekrar, eğer gücün varsa olacak. Yoksa gerisi boş. Boş bir teneke.

Başını kaldırıp göremezsin artık parlayan yıldızları. Bulutların üzerindeki hayatlar bitti, her güzel zamanın sonu. Tekrar mı istiyor nefsin şatafatı? Teneke tenekedir. Bunu anla. Gör artık heyelanı. Alıp götürdüklerini... Macera değil, enerji, ateş, coşku, adrenalin değil. Boş bir tenekesin. Boş.

Bilmek, kötü bir şey değil. Cehalet mutluluk değil. Kâinat sonsuz. Sen zerre. Kötü değil. Farkında olmalı, haddini hududunu bilmeli. Anlamalı. Kavramalı. Derin bir nefes çekmeli evrenden. Neden geldiğini nereye gideceğini öğrenmeli. Kalkmalı, yürümeli. Yüzünde küçük bir tebessüm ile rukuya varmalı. Hamd etmeli.

Yorumlar

  1. Mustafa Said İşeri24 Aralık, 2025 20:39

    “Boş teneke çok ses çıkarır” atasözünün anlamlı bir şerhi olmuş. Sanırım hepimiz geç olmadan şuna karar vermeliyiz: çok ses çıkaran boş teneke olmaya mı özeniyoruz yoksa muhteşem bir orkestranın özgün bir enstrümanı mı? Kainat orkestrasının tesbih nâğmeleri rükularda, secdelerde işitiliyor; işitebilene elbet...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Saygı Üzerine

Resim
Ölçü bir insanın hâlini belirler. Eğer ölçüsü yoksa budaladır. Ölçüsü çok daha fazlaysa kasıntılı olur. Herbirimiz ölçüyle tartıp, olaylara, kaydettiğimiz ölçü ile tepki veriyoruz. Saygı ise bizim kendimize ait olan ölçülerin neticesinde ortaya çıkan bir şeydir. Toplum baskısıyla hareket etmek durumunda kaldığımızı unutmuyorum. Genel itidali belirleyen şey aileden başlayarak mahalle, cemaat, devlet tarafından ortaya konulan yazılı ya da yazısız kurallar bütününden oluşur. Burada ele almak istediğim şey ölçülülüğün ne olduğu değil, aksine saygı üzerine birkaç şey söylemek. Saygı, sözlükte sevgi duygusu, hürmet, ihtiram olarak geçiyor. Fakat bizler bu sevgiyi kime, kimlere gösteriyoruz? İtidalli davranmamıza sebep olan olaylar nelerdir, kişiler kimlerdir? Aklıma takılan bu soruların cevapları beni insanlardan, toplumdan iğrendiriyor. Bizim hürmetimize sahip olmayanlara saygıyı göstermemizin sebebi, öğretilerdir. Çevre bize nasıl davranmamız gerektiğini şartlandırır, eğitim bize ezberleti...
Devamı

Başarı Yalanı

Resim
Metropolis 1916-1917 / Ressam George Grosz Modern Dünyada Fırsat, Ayrıcalık ve Kimlik Şehirde yaşam kırsal kesime göre çok zor. Burada büyük bir mücadele var. Kelimenin tam anlamıyla savaş halindesin. Köylü yaşamı hafife aldığım anlamı taşımasın. Köyde bile insanlar bir kargaşa halinde. Bir şeyler yapma telaşında; fakat şehirlerde bu hareketlilik çok çok fazla. Kavga ettiklerin, yarıştığın kişiler sayıca çoklar. Üstün olmak, öndekini geçebilmek için başarılı olmak zorundasın. Şu ya da bu sebeple atik olmalı, uyanık kalmalısın. Bir tedirginlik hâli içerisindesin. Tek gözün açık uyumalı, her zaman hazır kıta beklemelisin. Köy hayatında yaşam zorsa şehirde yaşam çok daha güçtür. Elindekiyle kıt kanat geçinemezsin. Komşun senden daha iyi kazanırken bunu yapamazsın. Üstelik, rakipler sosyal medya ile o kadar çoğaldı ki hangisiyle yarışacağını şaşırıyorsun. Lüks yaşamlar seni hırslandırıyor. Başkalarının gösterişli hayatları seni imrendiriyor. Çok çalışmalı, daha fazla kazanmalı ve bazıların...
Devamı

İyi İnsan da Kötü Olabilir

Resim
Kötü olanın kim olduğunu bilmiyorum. Bazen diyorum "kötü olan kişinin kendisidir" ama duygularım, nefsim, benliğim “Hayır, hayır!” diye bağırıp kötü olanın şu, o, bu, onlar, şunlar, bunlar, falancalar, filancalar olduğunu söylüyor. Ve uzun uzun düşündüğüm zaman kendime hak veriyorum. Kötü olan ben olamam, kötü olan o… Savunma ve saldırı vazgeçilmez bir ikilidir. Sadece savunma ile savaş kazanılamayacağı gibi sadece saldırı ile de muzaffer olunmaz. Saldırıdan sonra netice kötülük ya da iyilik doğduysa, artık hangisi olduysa, kişinin egosu devreye girer ve gayrıihtiyari şekilde savunma mekanizması çalışır. Öncelikle içten içe kötülüğün müsebbibinin, vücudun tüm hücrelerine varıncaya kadar kişinin kendisi olmadığına ikna eder. Buna inandıktan sonra savunmayı bir üst kademeye taşırız: Başkalarını suçlamak. Herkes ama şeksiz şüphesiz herkes kendisini zirvede görür. Bu durum da gayet doğaldır. Bu fikrin neticesinde de birey tabii olarak kendisini kötü görmez. Keza bilfiil kötülük d...
Devamı